Hayat önlerinden twitter gibi akıp giderken gördükleri arasından neyin önemli olduğunu iyi sezemeyen çocuklar, bağlamın gerekli ve zorunlu kıldıklarını ya da zevkli bulduklarını yaparak geleceğe ilerliyorlar.

Yaşamın temel sorusu şu oluyor: Şart mı? Değil. O zaman kalsın.

Okulda, işte, hayatta sadece şart olanları yapmakla yetinip ‘o lüzumsuz bu lüzumsuz’ dediğimizde geriye anlamlı pek az şey kalmakta; o zaman, hayatımızda doğan boşluğu neyle dolduracağımızı şaşırıyor, ne bulursak dolduruyoruz.